พิมพ์ใหญ่ เป็นองค์ที่คราบน้ำว่านขึ้นเต็มองค์ ทั้งหน้าและหลัง ผุดจากผิวขึ้นมา เบียดซ้อนกัน จนดันโป่งออก ผ่านเวลามา70ปี มีความแห้ง ค่อยๆปริหลุดออกเป็นส่วนๆไป หลุดออกพร้อมผิวเนื้อก็ออกไปด้วย(เห็นเป็นเนื้อพระสีเทาเข้ม) คราบน้ำว่านเทียม ที่ทากันเต็มองค์จะมีความเป็นธรรมชาติแบบนี้หรือไม่ คิดกันเองครับ ด้วยเหตุนี้จึงไปเล่นเรื่องตำหนิแม่พิมพ์ง่ายกว่า ได้แม่พิมพ์แบบทำตำหนิพิมพ์เป๊ะๆมา1อัน กดพระได้ไม่อั้น (มีขายชั่วลูกชั่วหลาน) ส่วนคราบไขน้ำว่าน ก็ทำเพียงหอมปากหอมคอ ทำมากพิรุธก็มาก แต่ยังขายได้ราคาแพง เพราะอะไรก็คงรู้ๆกันอยู่ ก็ยังมีโดนกันเรื่อยๆหนักบ้างเบาบ้าง แต่คนที่"โดน"แบบจุกๆ ออกอาการ"เมาบัตร" กว่าจะรู้ตัวว่า"โดน"ก็ตามตัวไม่เจอแล้ว ก็น่าเห็นใจครับ